|
Διανοητική (Η "Βίβλος" της Σαηεντολογίας)
«Ο Hubbard αποκαλύπτει ένα βαθύ μίσος για τις γυναίκες… Όταν οι μαμάδες του Hubbard δεν τρώνε κλωτσιές στο στομάχι από τους συζύγους τους ή δεν έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις, ασχολούνται με την ΑΕ [απόπειρα έκτρωσης] – συνήθως μέσω των βελόνων πλεξίματος» ( Gardner 1957: 267).
To 1950, o Lafayette Ronald Hubbard (1911-1986) εξέδωσε το Διανοητική: Η Σύγχρονη Επιστήμη της Πνευματικής Υγείας (Dianetics: The Modern Science of Mental Health ,
The American Saint Hill Organization, Los Angeles. Όλες οι παρακάτω αναφορές σε αριθμούς σελίδων αντιστοιχούν σε αυτή την έκδοση). Το βιβλίο αντιμετωπίζεται από τους Σαηεντολόγους σαν ιερό κείμενο, σαν τον θεμέλιο λίθο του ναού τους, της θρησκείας τους και αυτού που θεωρούν επιστήμη τους. Ο Ηubbard λέει στον αναγνώστη ότι η Διανοητική «...περιλαμβάνει μια θεραπευτική τεχνική με την οποία μπορούν να αντιμετωπιστούν όλες οι μη-οργανικές πνευματικές ασθένειες και όλες οι οργανικές ψυχοσωματικές ασθένειες, με εγγύηση απόλυτης θεραπείας...». Ισχυρίζεται ότι έχει ανακαλύψει τη «μοναδική αιτία της πνευματικής διαταραχής» (Hubbard 6). Ωστόσο, στο εξώφυλλο του βιβλίου του γράφει ότι «η Σαηεντολογία και η υποκατηγορία της Διανοητική, όπως εξασκούνται από την Εκκλησία… δεν επιθυμεί να δεχτεί άτομα που θέλουν θεραπεία σωματικής ασθένειας ή τρέλας, αλλά τους παραπέμπει σε ειδικούς ή άλλους οργανισμούς που χειρίζονται τέτοια ζητήματα». Αυτή η δήλωση προφανώς είναι ένας προστατευτικός μηχανισμός για τις περιπτώσεις μήνυσης για εξάσκηση ιατρικής χωρίς άδεια. Ο συγγραφέας επαναλαμβάνει ότι η Διανοητική μπορεί να θεραπεύσει σχεδόν όλα όσα σας ενοχλούν. Επίσης επαναλαμβάνει ότι η Διανοητική είναι επιστήμη. Ωστόσο, οποιοσδήποτε σχετικός με επιστημονικά κείμενα καταλαβαίνει από τις πρώτες σελίδες του Διανοητική ότι δεν αποτελεί επιστημονική δουλειά και ότι ο συγγραφέας δεν είναι επιστήμονας. Η Διανοητική είναι κλασικό παράδειγμα ψευδοεπιστήμης.
Στη σελίδα 5 του Διανοητική ο Hubbard ισχυρίζεται ότι μια επιστήμη του μυαλού θα πρέπει να βρει «μια μοναδική αιτία για όλες τις διανοητικές διαταραχές, ψυχώσεις, νευρώσεις, καταναγκασμούς, απωθήσεις στο ασυνείδητο και κοινωνικές ανωμαλίες». Ισχυρίζεται ότι μια τέτοια επιστήμη πρέπει να παρέχει «αμετάβλητες επιστημονικές αποδείξεις για την κύρια φύση και το λειτουργικό υπόβαθρο του ανθρώπινου μυαλού». Και ισχυρίζεται ότι αυτή η επιστήμη θα πρέπει να κατανοεί «την αιτία και τη θεραπεία όλων των ψυχοσωματικών ασθενειών...». Ωστόσο, ισχυρίζεται επίσης ότι θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς από μια επιστήμη του μυαλού να μπορεί να βρει μια μοναδική αιτία για όλες τις διανοητικές διαταραχές, αφού κάποιες από αυτές προκαλούνται από «δυσμορφία, έλλειψη ή παθολογική βλάβη του εγκεφάλου ή του νευρικού συστήματος» και κάποιες από αυτές προκαλούνται από τους γιατρούς. Απτόητος από αυτή την προφανή αντίφαση, συνεχίζει λέγοντας ότι αυτή η επιστήμη του μυαλού «θα έπρεπε να συγκρίνεται, ως προς την πειραματική ακρίβεια, με τη Φυσική και τη Χημεία». Στη συνέχεια μας λέει ότι η Διανοητική είναι «… μια οργανωμένη επιστήμη της σκέψης, βασιζόμενη σε απόλυτα αξιώματα: ισχυρισμοί φυσικών νόμων της τάξης μεγέθους των νόμων των φυσικών επιστημών» (Hubbard 6).
Υπάρχουν φανεροί υπαινιγμοί ότι αυτή η λεγόμενη επιστήμη του μυαλού δεν αποτελεί καθόλου επιστήμη, στον ίδιο τον ισχυρισμό ότι η Διανοητική βασίζεταιι σε «απόλυτα αξιώματα» και στην a priori αντίληψη του Hubbard ότι μία επιστήμη του μυαλού θα πρέπει να βρει μία μοναδική αιτία για τις πνευματικές και ψυχοσωματικές ασθένειες. Οι επιστήμες δεν χτίζονται πάνω σε αξιώματα και δεν ισχυρίζονται a priori γνώση του αριθμού των αιτιολογικών μηχανισμών, οι οποίοι πρέπει να υπάρχουν για οποιοδήποτε φαινόμενο. Φυσικά, η επιστήμη προϋποθέτει την ύπαρξη μίας τάξης στη φύση, και υποθέτει ότι υπάρχουν αρχές σύμφωνα με τις οποίες λειτουργούν τα φυσικά φαινόμενα. Υποθέτει ότι αυτές οι αρχές ή νόμοι είναι σχετικά σταθεροί. Αλλά δεν υποθέτει ότι μπορεί να γνωρίζει a priori ποιές είναι αυτές οι αρχές ούτε ποια είναι η πραγματική τάξη/κανονικότητα μίας ομάδας εμπειρικών φαινομένων. Μία πραγματική επιστήμη βασίζεται σε διερευνητικές προτάσεις για την ερμηνεία παρατηρούμενων φαινομένων. Η επιστημονική γνώση των αιτιών, περιλαμβανομένου και του πόσα είναι τα είδη αυτών, είναι θέμα ανακάλυψης και όχι συνθήκης. Επίσης, οι επιστήμονες σε γενικές γραμμές σέβονται τη λογική και με δυσκολία θα έλεγαν ότι αυτή η νέα επιστήμη πρέπει να δείξει ότι υπάρχει μία μοναδική αιτία για όλες τις πνευματικές διαταραχές εκτός αυτών που οφείλονται σε άλλες αιτίες.
Υπάρχουν και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η Διανοητική δεν είναι επιστήμη. Για παράδειγμα, η αντίληψη του Hubbard για το μυαλό έχει πολύ λίγα κοινά με τη σύγχρονη νευροφυσιολογία και με όσα είναι γνωστά για τον εγκέφαλο και τον τρόπο λειτουργίας του. Σύμφωνα με τον Hubbard, το μυαλό έχει τρία μέρη. «Η αναλυτική διάνοια είναι το μέρος εκείνο του μυαλού που αντιλαμβάνεται και συγκρατεί πληροφορίες ώστε να συνθέτει και να αναλύει τα προβλήματα και να κατευθύνει τον οργανισμό κατά τα 4 δυναμικά. Σκέφτεται με διαφορές και ομοιότητες. Η
αντιδραστική διάνοια
είναι το μέρος εκείνο που αρχειοθετεί και συγκρατεί τον σωματικό πόνο και τα επώδυνα συναισθήματα και αποσκοπεί στο να κατευθύνει τον οργανισμό αποκλειστικά σε μία βάση ερεθίσματος-ανταπόκρισης. Σκέφτεται μόνο με ομοιότητες. Η σωματική διάνοια είναι εκείνη που, καθοδηγούμενη από την αναλυτική ή την αντιδραστική διάνοια, υλοποιεί τις διάφορες λύσεις σε σωματικό επίπεδο» ( Hubbard , 6).
Σύμφωνα με τον Hubbard , η μοναδική αιτία της τρέλας και των ψυχοσωματικών ασθενειών είναι το έγγραμμο. Tα έγγραμμα βρίσκονται στην τράπεζα των εγγράμμων, δηλαδή στην αντιδραστική διάνοια. Η «αντιδραστική διάνοια», λέει, «μπορεί να προκαλέσει αρθρίτιδα, θυλακίτιδα, άσθμα, αλλεργίες, κολπίτιδα, αρτηριακά προβλήματα, υψηλή πίεση, και ούτω καθεξής όλες τις ψυχοσωματικές ασθένειες, μαζί με κάποιες άλλες που ποτέ δεν έχουν κατηγοριοποιηθεί ως ψυχοσωματικές, όπως το κοινό κρυολόγημα» (Hubbard , 51). Είναι μάταιο να αναζητήσει κανείς αποδείξεις για αυτούς τους ισχυρισμούς. Απλά μας λέει: «Αυτά είναι επιστημονικά γεγονότα. Είναι σταθερά συγκρίσιμα με εμπειρικά δεδομένα»( Hubbard , 52).
Το έγγραμμο ορίζεται ως «ένα οριστικό, μόνιμο ίχνος που αφήνει ένα ερέθισμα στο πρωτόπλασμα ενός ιστού. Θεωρείται ως μία ενιαία ομάδα ερεθισμάτων που εισβάλουν αποκλειστικά στο κυτταρικό ον» ( Hubbard , 60 σημείωση). Μας λέει ότι τα έγγραμμα καταγράφονται μόνο σε περιόδους σωματικού ή συναισθηματικού πόνου. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων, η «αναλυτική διάνοια» διακόπτει τη λειτουργία της και η αντιδραστική διάνοια αρχίζει να λειτουργεί. Η αναλυτική διάνοια διαθέτει διάφορα εκπληκτικά χαρακτηριστικά, όπως το ότι είναι ανίκανη να κάνει λάθος. Διαθέτει, όπως μας λένε, συγκεκριμένες τράπεζες μνήμης, σε αντίθεση με την αντιδραστική διάνοια. Αυτές καταγράφουν όλες τις πιθανές εντυπώσεις και είναι τέλειες διότι καταγράφουν ακριβώς αυτό που βλέπεται ή ακούγεται κλπ.
Ποια είναι η απόδειξη ότι τα έγγραμμα όντως υπάρχουν και ότι συνδέονται στα κύτταρα κατά τη διάρκεια επώδυνων σωματικών ή συναισθηματικών βιωμάτων; Ο Hubbard δεν λέει ότι έχει κάνει καμία εργαστηριακή μελέτη, αλλά λέει ότι
Στη Διανοητική, στο επίπεδο της εργαστηριακής παρατήρησης, ανακαλύπτουμε προς μεγάλη μας έκπληξη ότι τα κύτταρα προφανώς διαθέτουν αισθήσεις με κάποιο ανεξήγητο μέχρι στιγμής τρόπο. Εκτός και αν κάνουμε την παραδοχή ότι μία ανθρώπινη ψυχή εισέρχεται στο σπέρμα και στο ωάριο κατά τη σύλληψη, υπάρχουν πράγματα που ερμηνεύονται μόνο με την παραδοχή ότι αυτά τα κύτταρα διαθέτουν αίσθηση με κάποιο τρόπο (Hubbard , 71)
Αυτή η ερμηνεία δεν βρίσκεται στο «επίπεδο της εργαστηριακής παρατήρησης» αλλά είναι ψευδες δίλλημα και προϋποθέτει το ζητούμενο. Επιπλέον, η θεωρία των ψυχών που εισέρχονται στους ζυγωτές έχει τουλάχιστον ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τη θεωρία του Hubbard: δεν είναι παραπλανητική και είναι καθαρά μεταφυσική. Ο Hubbard προσπαθεί να ντύσει τους μεταφυσικούς του ισχυρισμούς με επιστημονική χροιά.
Τα κύτταρα ως δομικές μονάδες της σκέψης, ασκούν προφανώς κάποια επιρροή, σαν κύτταρα, στο σώμα ως μονάδα σκέψης και ως οργανισμό. Δεν χρειάζεται να ξεμπερδέψουμε αυτό το δομικό πρόβλημα ώστε να ξεκαθαρίσουμε τα λειτουργικά μας αξιώματα. Τα κύτταρα προφανώς συγκρατούν έγγραμμα από επώδυνα γεγονότα. Εξάλλου, αυτά είναι που πληγώνονται…
Η αντιδραστική διάνοια μπορεί πολύ πιθανά να είναι η συνδυασμένη κυτταρική νοημοσύνη. Δεν είναι απαραίτητο κάποιος να υποθέσει κάτι τέτοιο, αλλά αυτή είναι μια χρήσιμη θεωρία για ένα πεδίο όπου δεν έχει γίνει καμία πραγματική μελέτη. Η τράπεζα εγγράμμων της αντιδραστικής διάνοιας μπορεί να είναι υλικό αποθηκευμένο στα ίδια τα κύτταρα. Δεν έχει σημασία αν αυτό είναι πιστευτό ή απίστευτο τώρα…
Το επιστημονικό γεγονός που έχει παρατηρηθεί και ελεγχθεί είναι ότι ο οργανισμός, παρουσία σωματικού πόνου, αφήνει τον αναλυτή να βγει εκτός λειτουργίας ώστε να έχει ελάχιστη ή καθόλου αυτογνωσία (Hubbard, 71).
O Hubbard ισχυρίζεται ότι αυτά είναι επιστημονικά γεγονότα βασισμένα σε παρατηρήσεις και ελέγχους, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχει γίνει καμία πραγματική δουλειά σε αυτόν τον τομέα. Η ακόλουθη επεξήγηση είναι ενδεικτική του είδους των «αποδείξεων» που δίνει ο Hubbard στη θεωρία του.
Μία γυναίκα πέφτει μετά από ένα χτύπημα. Χάνει τις «αισθήσεις» της. Την κλωτσάνε και της λένε ότι προσποιείται, ότι δεν αξίζει τίποτα, ότι αλλάζει συνεχώς γνώμη. Σε αυτό το διάστημα, μια καρέκλα αναποδογυρίζεται. Μια βρύση τρέχει στην κουζίνα. Ένα αυτοκίνητο περνά έξω στο δρόμο. Το έγγραμμο περιλαμβάνει αρχείο όλων αυτών των αισθήσεων: όραση, ακοή, αφή, γεύση, όσφρηση, εντυπώσεις μέσω των οργάνων, αίσθηση κίνησης, θέση των αρθρώσεων, καταγραφή της δίψας κλπ. Το έγγραμμο θα περιλαμβάνει όλη την κατάσταση που διαδραματίστηκε ενώ η γυναίκα ήταν «αναίσθητη»: τους ήχους και το συναίσθημα στις φωνές, τον ήχο και την αίσθηση του αρχικού και των μετέπειτα χτυπημάτων, την αφή του πατώματος, την αίσθηση και τον ήχο της καρέκλας ενώ αναποδογύριζε, την αίσθηση των οργάνων της από το χτύπημα, ίσως τη γεύση του αίματος στο στόμα της ή οποιαδήποτε άλλη γεύση, την οσμή του ατόμου που της επιτέθηκε και τις οσμές του δωματίου, τον ήχο της μηχανής και των λάστιχων του αυτοκινήτου που πέρασε κλπ» (Hubbard , 60).
Η σχέση αυτού του παραδείγματος με την τρέλα ή τις ψυχοσωματικές ασθένειες ερμηνεύεται ως εξής από τον Hubbard
Το έγγραμμο που έχει λάβει αυτή η γυναίκα περιέχει έναν νευρωτικό θετικό υπαινιγμό… Της είπαν ότι προσποιείται, ότι δεν αξίζει τίποτα, και ότι αλλάζει συνεχώς γνώμη. Όταν το έγγραμμο ξαναδιεγερθεί με έναν από τους πολλούς πιθανούς τρόπους [όπως ακούγοντας ένα αυτοκίνητο να περνά ενώ τρέχει η βρύση και μια καρέκλα αναποδογυρίζεται], η γυναίκα έχει την αίσθηση ότι δεν αξίζει, ότι προσποιείται και ότι θα αλλάξει γνώμη (Hubbard , 66).
Δεν υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν εμπειρικά τέτοιοι ισχυρισμοί. Μία «επιστήμη» που αποτελείται μόνο από τέτοιους ισχυρισμούς δεν είναι επιστήμη, αλλά ψευδοεπιστήμη.
Ο Hubbard ισχυρίζεται ότι έχει συλλεχθεί τεράστιος όγκος στοιχείων και δεν έχει βρεθεί ούτε μία εξαίρεση στη θεωρία του (Hubbard , 68). Προφανώς θα πρέπει να τον εμπιστευτούμε αφού όλα τα «στοιχεία» που παρουσιάζει είναι σε μορφή ανεκδοτολογικών ιστοριών ή υποθετικών παραδειγμάτων σαν το παραπάνω.
Μία ακόμα ένδειξη ότι η Διανοητικη δεν είναι επιστήμη και ότι ο ιδρυτής τους δεν έχει ιδέα πώς λειτουργεί η επιστήμη, είναι ισχυρισμοί όπως αυτός: «θα μπορούσαν να διατυπωθούν διάφορες υποθετικές θεωρίες γύρω από το γιατί το ανθρώπινο μυαλό εξελίχτηκε με αυτό τον τρόπο, αλλά αυτές είναι θεωρίες και η Διανοητική δεν ασχολείται με τη δομή» ( Hubbard , 69). Με αυτόν τον τρόπο ο Hubbard λέει ότι δεν τον απασχολεί το γεγονός ότι τα έγγραμμα δεν μπορούν να παρατηρηθούν και το γεγονός ότι, παρόλο που ορίζονται ως μόνιμες αλλαγές των κυττάρων, δεν μπορούν να ανιχνευτούν ως φυσικές δομές. Ούτε τον απασχολεί που η θεραπεία όλων των ασθενειών απαιτεί το «σβήσιμο» αυτών των «μόνιμων» εγγράμμων από την τράπεζα της αντιδραστικής διάνοιας». Ισχυρίζεται ότι δεν «σβήνονται» πραγματικά αλλά απλά μεταφέρονται στη μόνιμη τράπεζα. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτό σωματικά ή δομικά είναι προφανώς άσχετος. Ο Hubbard απλά ισχυρίζεται ότι αυτό συμβαίνει, χωρίς επιχειρήματα και χωρίς αποδείξεις. Απλά επαναλαμβάνει ότι πρόκειται για επιστημονικό γεγονός, λες και αποκαλώντας το έτσι θα το κάνει επιστημονικό γεγονός.
Ένα άλλο «επιστημονικό γεγονός», σύμφωνα με τον Hubbard , είναι ότι τα πιο βλαβερά έγγραμμα προκύπτουν μέσα στη μήτρα. Η μήτρα αποδεικνύεται ένα τρομακτικό μέρος. Είναι «υγρή, άβολη και απροστάτευτη» ( Hubbard , 130).
Η μαμά φτερνίζεται, το μωρό χάνει τις «αισθήσεις» του. Η μαμά χτυπάει ελαφρά την κοιλιά της σε ένα τραπέζι και το κεφάλι του μωρού ανοίγει. Η μαμά έχει δυσκοιλιότητα και το μωρό, λόγω της αγωνιώδους προσπάθειας, ζουλιέται. Ο μπαμπάς γίνεται φλογερός και το μωρό έχει την αίσθηση ότι βρέθηκε μέσα σε πλυντήριο που λειτουργεί. Τη μαμά την πιάνει υστερία, το μωρό αποκτά ένα έγγραμμο. Ο μπαμπάς χτυπάει τη μαμά, το μωρό αποκτά ένα έγγραμμο. Το αδερφάκι του χοροπηδάει στην αγκαλιά της μαμάς, το μωρό αποκτά ένα έγγραμμο. Και ούτω καθεξής (Hubbard , 130).
Ο Hubbard μας λέει ότι οι άνθρωποι μπορούν να έχουν «περισσότερα από 200» προγεννητικά έγγραμμα και ότι τα έγγράμμα «που λαμβάνονται όταν κάποιον είναι με τη μορφή ζυγωτή είναι ενδεχομένως τα πιο ανώμαλα, όντας εξολοκλήρου αντιδραστικά. Εκείνα που λαμβάνονται με τη μορφή εμβρύου είναι ιδιαίτερα ανώμαλα. Εκείνα που λαμβάνονται με τη μορφή εμβρύου αρκούν για να στείλουν τους ανθρώπους στο ίδρυμα» (Hubbard , 130-131). Ποιες είναι οι αποδείξεις αυτών των ισχυρισμών; Πώς θα μπορούσε κανείς να ελέγξει εάν ένας ζυγωτής έχει καταγράψει έγγραμμα; «Όλα αυτά αποτελούν επιστημονικά γεγονότα, ελεγμένα ξανά και ξανά,» λέει (Hubbard , 133). Όμως θα πρέπει να εμπιστευτείτε τον L . Ron Hubbard για αυτό. Οι επιστήμονες γενικά δεν έχουν την απαίτηση από τους άλλους να τους «πιστέψουν» για τέτοιους δραματικούς ισχυρισμούς.
Επιπλέον, για να θεραπευτεί κανείς από μία ασθένεια, χρειάζεται έναν θεραπευτή διανοητικής, που λέγεται ακροατής (ώντιτορ). Ποιος είναι κατάλληλος να γίνει ακροατής; «Οποιοσδήποτε είναι έξυπνος, διαθέτει μέτρια υπομονή και είναι διατεθειμένος να διαβάσει προσεκτικά αυτό το βιβλίο [ Dianetics ] μπορεί να γίνει ώντιτορ διανοητικής» (Ηubbard , 173). O ώντιτορ πρέπει να χρησιμοποιεί την «διανοητική ονειροπόληση» για την επίτευξη θεραπείας. Ο στόχος της διανοητικής θεραπείας είναι να επιφέρει μία «απελευθέρωση» ή «κάθαρση». Στην πρώτη περίπτωση απομακρύνεται το στρες και το άγχος του ασθενή με τη βοήθεια της διανοητικής. Στη δεύτερη περίπτωση, ο ασθενής δεν έχει ούτε ενεργή ούτε ενδεχόμενη ψυχοσωματική ασθένεια ή ανωμαλία (Hubbard , 170). Ο «σκοπός της θεραπείας και ο μοναδικός της στόχος είναι η απομάκρυνση του περιεχομένου της ενεργής τράπεζας εγγράμμων. Με την απελευθέρωση, η πλειοψηφία του συναισθηματικού στρες διαγράφεται από αυτή την τράπεζα. Με την κάθαρση, απομακρύνεται όλο το περιεχόμενο» (Hubbard , 174). Η «ονειροπόληση» που χρησιμοποιείται για την επίτευξη αυτών των θαυμάτων περιγράφεται ως εντατική χρήση κάποιας ειδικής ικανότητας του εγκεφάλου, την οποία όλοι διαθέτουν αλλά την οποία «εξαιτίας κάποιας περίεργης αβλεψίας, ο άνθρωπος δεν έχει ποτέ πριν ανακαλύψει» (Hubbard , 167). O Hubbard ανακάλυψε αυτό που κανείς πριν δεν είχε δει και παρόλα αυτά περιγράφει αυτή την «ονειροπόληση» ως την εικόνα ενός ανθρώπου που κάθεται και λέει σε κάποιον άλλο τα προβλήματά του (Hubbard , 168). Λέγοντας ένα υπέροχο non sequitur ανακοινώνει ότι η ακρόαση «δεν καλύπτεται από καμία παντελώς υπάρχουσα νομοθεσία» σε αντίθεση με την ψυχανάλυση, την ψυχολογία και τον υπνωτισμό που «μπορεί με κάποιο τρόπο να τραυματίσουν το άτομο ή την κοινωνία» (Hubbard , 168-169). Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο το γιατί να λες τα προβλήματά σου στους άλλους αποτελεί μνημειώδη ανακάλυψη. Ούτε είναι ξεκάθαρο το γιατί οι ώντιτορ δεν θα μπορούσαν να τραυματίσουν τα άτομα ή την κοινωνία, ειδικά όταν ο Hubbard τους συμβουλεύει: «Μην αξιολογείτε τα στοιχεία…μην αμφισβητείτε την εγκυρότητά τους. Κρατήστε τις επιφυλάξεις σας για τον εαυτό σας» (Hubbard , 300). Δεν μοιάζει με επιστήμονα που δίνει λογικές συμβουλές στους οπαδούς του. Μοιάζει με γκουρού που δίνει συμβουλές στους μαθητές του.
Αυτό που ο Hubbard διατυμπανίζει ως επιστήμη του μυαλού υστερεί σε ένα στοιχείο-κλειδί που απαιτείται από μία επιστήμη: τον εμπειρικό έλεγχο των ισχυρισμών. Τα στοιχεία-κλειδιά της λεγόμενης επιστήμης του Hubbard δεν μοιάζουν να είναι ελέγξιμα. Ωστόσο ισχυρίζεται επανειλημμένα ότι επικαλείται μόνο επιστημονικά γεγονότα και πληροφορίες από πολλά πειράματα. Δεν είναι ούτε καν ξεκάθαρο το πώς θα ήταν τέτοια «στοιχεία». Τα περισσότερα από τα στοιχεία του είναι σε μορφή ανεκδοτολογικών ιστοριών και υποθέσεων σαν αυτή της ασθενούς που πιστεύει ότι βιάστηκε από τον πατέρα της σε ηλικία 9 ετών. «Μεγάλος αριθμός τρελών ασθενών ισχυρίζεται κάτι τέτοιο», λέει ο Hubbard, o οποίος ισχυρίζεται ότι η ασθενής «βιάστηκε» όταν ήταν «9 ημερών μετά τη σύλληψη…Η πίεση και η αναστάτωση της συνουσίας είναι πολύ άβολα για το παιδί και κανονικά αναμένεται να του δημιουργήσουν ένα έγγραμμο που θα περιέχει τη σεξουαλική πράξη και όλα όσα λέγονταν κατά τη διάρκεια της» (Hubbard , 144). Μια τέτοια υπόθεση ταιριάζει στη σφαίρα της φαντασίας, αλλά όχι στην επιστήμη. Επομένως μπορούμε να πούμε ότι η Σαηεντολογία είναι μια θρησκεία βασισμένη στην φαντασία, αλλά και με ποια θρησκεία δεν συμβαίνει αυτό;
Περισσότερες Πληροφορίες
Atack, Jon. A Piece of Blue Sky : Scientology, Dianetics, and L. Ron Hubbard Exposed (New York, NY: Carol Pub. Group, 1990).
Gardner, Martin. Fads and Fallacies in the Name of Science (New York: Dover Publications, Inc., 1957), chapter 22.
Hubbard, Lafayette Ronald. Dianetics: The Modern Science of Mental Health 
|
